ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Περί της Ποντιακής στην Τουρκία

Κι από το 1800 που ο Isazade Haci Salih Efendi με το παροιμιώδες τρίπτυχο «Προσοχή στα ζώα, Προσοχή στο γείτονά σου, Προσοχή στους Άπιστους» θέτει την απαγόρευση της ποντιακής διαλέκτου σε καθαρά θρησκευτική βάση, στον Ziya Gökalp και στον εξοβελισμό της Οθωμανικής γλώσσας και της Αραβικής γραφής υπό το πρίσμα της θεώρησης του Οθωμανικού Πολιτισμού ως συνέχειας του Ρωμαίικου, με αποτέλεσμα την αποκοπή από την εξαιρετικά πλούσια Οθωμανική και Ισλαμική γραμματεία. Τελικά ποιος είναι ο εχθρός; Ο άπιστος ή ο Ρωμιός; Και σήμερα που και τα δυο αυτά στοιχεία έχουν πλήρως εξαλειφθεί από την περιοχή, τι εμποδίζει τη διάσωση αυτής της διαλέκτου; Μήπως ο «εχθρός» τελικά είναι η Μνήμη;

Λένα Σαββίδου



Thalassa Karadeniz

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Πάντα θυμούμαι και πονώ




Πάντα θυμούμαι και πονώ τη Πατρίδας τον τόπον
Ο νούς –ι-μ- επέμνεν εκές κ’ αδά εν τo κορμόπο μ’
Τα δάκρια τρέχνε ’ς σο κατσί μ’ και λύετ’ η καρδία μ’
Σ’ έρημον την Πατρίδα μου κ’ ευρίουμαι καμοίαν
Αν αποθάνω θάψτε ‘με ‘ς ση θάλασσας το γούμ’
Να κρούει τ’ αλκάν και παιρ’ και πάει και στείλ’ με ‘ς σο Σοχούμ
Επωδός
Πατρίδα μ’ ξαν Πατρίδα μ’ άλλο εσέναν ‘κ είδα
Ας επά’ να τα χώματα σ’ κ’ εκεί την ψ’ ή μ’ εφήνα


Κωνσταντίνος Φωτιάδης- Μνήμη μου σε λένε Πόντο
«Το Ποντιακό τραγούδι στη
διαμόρφωση της ιστορικής μνήμης»
Ανάρτηση:Thalassa Karadeniz

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου