ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Περί της Ποντιακής στην Τουρκία

Κι από το 1800 που ο Isazade Haci Salih Efendi με το παροιμιώδες τρίπτυχο «Προσοχή στα ζώα, Προσοχή στο γείτονά σου, Προσοχή στους Άπιστους» θέτει την απαγόρευση της ποντιακής διαλέκτου σε καθαρά θρησκευτική βάση, στον Ziya Gökalp και στον εξοβελισμό της Οθωμανικής γλώσσας και της Αραβικής γραφής υπό το πρίσμα της θεώρησης του Οθωμανικού Πολιτισμού ως συνέχειας του Ρωμαίικου, με αποτέλεσμα την αποκοπή από την εξαιρετικά πλούσια Οθωμανική και Ισλαμική γραμματεία. Τελικά ποιος είναι ο εχθρός; Ο άπιστος ή ο Ρωμιός; Και σήμερα που και τα δυο αυτά στοιχεία έχουν πλήρως εξαλειφθεί από την περιοχή, τι εμποδίζει τη διάσωση αυτής της διαλέκτου; Μήπως ο «εχθρός» τελικά είναι η Μνήμη;

Λένα Σαββίδου



Thalassa Karadeniz

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Τη θάλασσας το νερόν αλικόν εν



Τη θάλασσας το νερόν
Αλικόν εν αλικόν
Τη κουτσίς το φίλεμαν
Σον μπεκιάρ εν γιατρικόν.

Να αλί εμέν να αλί
Σο κιφάλι μ' κάτ' λαλεί
Τ' έμορφον που θα φιλεί
Πάντα θα παρακαλεί
Τ' ασκεμον που θα φιλεί
Τη μανίτσα'νατ να αλί.

Φτύσον το διάβολον
Και αρ' έλα με τ'εμέν
Ο κόσμον εν ψεύτικον
Ο θάνατον αναμέν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου